Jak uwolnić się od potrzeby kontroli?
„Potrzeba kontroli rodzi się z lęku… Zaufanie z odwagi.”
Jeśli masz wrażenie, że bez Twojej kontroli wszystko się sypie, a jednocześnie masz dość trzymania świata w ryzach, ten tekst jest dla Ciebie. Dla wszystkich, którzy codziennie „czuwają” nad projektami, domem, emocjami innych, przebiegiem rozmowy i tym, co się wydarzy… lub mogłoby się wydarzyć.
Codzienność, ta zawodowa i ta osobista, pokazuje mi, jak często mikrozarządzanie działa po cichu. Nie zawsze wygląda jak kontrola, czasem to drobna poprawka, czasem pytanie, które podważa czyjąś decyzję, czasem to gest… z troski, z lęku lub nawyku.
Znasz to z pracy? Z domu? Z relacji?
Czy robisz coś za innych, bo tak szybciej, bezpieczniej, „na pewno dobrze”?
Czy czujesz napięcie, gdy nie wiesz, co się dzieje?
Czy potrzebujesz być we wszystkim „na bieżąco”, żeby poczuć spokój?
To nie będzie tekst o winie, to tekst o kontroli, która miała pomóc, a zaczęła zwyczajnie ciążyć w codzienności.
Jak rozpoznać u siebie mikrozarządzanie?
„Nigdy nie mów ludziom, jak mają coś zrobić. Powiedz im, co mają zrobić, a zaskoczą cię swoją pomysłowością.”
George S. Patton
Mikrozarządzanie nie zawsze wygląda jak twarda ręka menedżera, to może być:
- pytanie zadane zbyt często
- poprawienie maila, którego ktoś już wysłał
- planowanie życia domowego co do minuty
- robienie „na zapas”, „na wszelki wypadek”
Z jakiego miejsca w Tobie to przychodzi?
Czy to lęk, że coś się rozpadnie?
Czy przekonanie, że tylko Ty zrobisz coś „dobrze”?
Czy może wzorzec, który powtarzasz – nawet nieświadomie?
Perfekcjonizm, odpowiedzialność, czujność... i zmęczenie
„Mikrozarządzanie eroduje pewność siebie ludzi, czyniąc ich nadmiernie zależnymi od swoich liderów.”
Diane Dreher
W pracy… gdy nie odpuszczasz, choć nie jest to Twoja odpowiedzialność.
Gdy wszystko musi przejść przez Twoje ręce.
Gdy wolisz zrobić coś samodzielnie niż tłumaczyć innym.
Gdy sprawdzasz status zadania, choć nikt nie prosił.
Gdy nawet na urlopie „zaglądasz do skrzynki, tak tylko na chwilę”.
W relacji… gdy „ogarniasz wszystko” zakupy, terminy, sprawy codzienne.
Gdy planujesz każde wspólne wyjście, bo boisz się, że będzie rozczarowanie.
Gdy z czasem czujesz się niedoceniana lub niedoceniany, choć trzymasz wszystko w ryzach.
Gdy pytasz o szczegóły, a partner mówi: „Znowu kontrola?”
W rodzicielstwie… gdy dziecko nie może się pomylić, bo boisz się, że będzie cierpieć.
Gdy poprawiasz po nim rzeczy, które „mogą nie wyglądać dobrze”.
Gdy podsuwasz rozwiązania, zanim ono zada pytanie.
Gdy nie możesz zasnąć, dopóki nie wiesz, że „wszystko pod kontrolą”.
W przyjaźni… gdy pytasz, dopytujesz, martwisz się „na zapas”.
Gdy czujesz, że musisz być tą, która „widzi więcej”, ogarnia emocje, łączy kropki.
Gdy boisz się przestać dawać, bo może przestaniesz być potrzebna lub potrzebny.
Czy widzisz siebie w którymś z tych obrazów?
Ciało często mówi szybciej niż umysł. Napięcie w karku. Zaciśnięte szczęki. Ból brzucha, który przychodzi bez powodu. Wieczorne nadmiary myśli, planów, obaw.
Gdzie nosisz swoje „muszę wszystko dopilnować”? … i dla mnie kluczowe pytanie: kto trzyma Ciebie, kiedy Ty trzymasz wszystko?
Mikrozarządzanie wśród wspólników
…kiedy nie ufamy, że „oni też wiedzą… Mikrozarządzanie pojawia się także w zespołach partnerskich, kiedy wspólnie tworzymy biznes. Czasem jedna osoba „widzi więcej”, ale zamiast podzielić się wizją, zaczyna przejmować kontrolę.
Zamiast zaufania – pojawia się ukryta czujność.
Zamiast współodpowiedzialności – podwójne sprawdzanie, poprawianie, nacisk.
Czy naprawdę wierzysz, że bez Twojej kontroli to się nie uda?
Czy Twoja czujność buduje, czy oddziela Cię od ludzi, z którymi współtworzysz?
To bardzo powszechny schemat, cieszę się (tak w środku), że można z nim pracować. Po to, by wrócić do partnerstwa, nie do układu „lider i obserwatorzy”.
Co mówi coaching, analiza transakcyjna i psychologia procesu?
Lubię w sobie ten kawałek siebie wyniesiony z domu rodzinnego, który z ciekawością przyswaja sobie różne nurty i łączy je w jedną całość. Świat i człowiek jest dla mnie wielką zagadką, stąd patrzenie z różnych stron daje mi wiele perspektyw i odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.
W coachingu zapytamy:
- Co próbujesz utrzymać pod kontrolą?
- Jakie przekonanie stoi za tą potrzebą?
- Co się stanie, jeśli pozwolisz komuś zrobić coś inaczej?
W analizie transakcyjnej – mikrozarządzanie to często głos Rodzica Krytycznego:
- „Musisz być dokładna lub dokładny”
- „Nie możesz zawieść”
- „Nie rób błędów”
W psychologii procesu – mikrozarządzanie może być sygnałem wtórnym. Czymś, co chroni Cię przed chaosem, ale też odcina od spontaniczności, bliskości i zaufania.
Co mikrozarządzanie ukrywa w Tobie? Strach przed utratą kontroli? Niepewność co do siebie? Pragnienie, by ktoś w końcu też „zatroszczył się o Ciebie”?
MindSonar fantastycznie pokazuje mikrozarządzających
Wzorce najczęściej spotykane w profilach badania psychometrycznego MindSonar (którego jestem trenerem) wskazują wprost wzorce myślenia osób, które mają tendencję do mikrozarządzania:
- Szczegółowość – każde „niedociągnięcie” rzuca się w oczy
- Reaktywność – działanie jako odpowiedź na to, co się dzieje (nie z intencji)
- Proceduralność – wszystko musi mieć jasny przebieg
- Wewnętrzne odniesienie – „ja wiem lepiej”
Samo zobaczenie tych wzorców daje ulgę, decyzja, co z nimi zrobisz należy do Ciebie!
Zadaj sobie te pytania:
- Co się wydarzy, jeśli nie poprawię tego, co ktoś zrobił inaczej niż ja?
- Czy naprawdę chcę być osobą, która czuwa nad wszystkim – cały czas?
- Kiedy ostatni raz komuś zaufałam lyb zaufałem? tak… naprawdę?
- Kiedy zaufałam sobie, że mogę nie wiedzieć wszystkiego?
Widzenie wcześniej, dar czy pułapka?
Osobiście potrafię widzieć szybciej, przewiduję, łączę wątki – to mój wielki zasób! Ale nie każdy dar trzeba uruchamiać zawsze (wiem ile tracę a ile zyskuję mając ten dar).
Stale uczę się „zostawiać” przestrzeń. Dla innych. Dla siebie. Dla tego, co się wydarzy, nie pod moją kontrolą. I widzę, jak wiele się mieści, gdy nie muszę już przewidywać wszystkiego.
A Ty? Co dziś jeszcze trzymasz, choć możesz już puścić?
Przestrzeń dla Ciebie, skorzystaj jeśli...
czujesz, że ten temat dotyczy Ciebie – możemy się temu przyjrzeć razem, w bezpiecznej, wspierającej przestrzeni.
Zapraszam Ciebie na sesje online lub na żywo w Cudownych Horyzontach, na os. Piastowskim 97 w Poznaniu.
🌿 Miejsce, w którym można puścić kontrolę i wrócić do siebie.
W zakładce kontakt możesz w dogodnym dla siebie czasie umówić się na spotkanie.
Polecam inne teksty do przeczytania:
Jeśli czujesz, że kontrola bierze się z lęku, że „nie wystarczasz” – przeczytaj:
👉 Krytyk wewnętrzny i cisza, która przyszła później
Jeśli widzisz u siebie nadmierne dopasowanie do roli lidera lub partnera – warto zajrzeć do:
👉 Samotność w pracy, relacjach, rodzicielstwie… jak ją rozpoznać?
Gdy chcesz poznać wzorce, które stoją za mikrozarządzaniem i lepiej zrozumieć siebie – zajrzyj do:
👉 MindSonar, coaching i psychologia procesu – jak poznać swoje wzorce i zacząć działać świadomie
#JoannaKozłowska #CoachingPoznań #CoachingOnline #BusinessCoaching #LifeCoaching #ExecutiveCoaching #CoachingBiznesowy #Mentoring #MentoringManagerski #Manager #Lider #CEO #RozwójOsobisty #Kryzys #KryzysPsychiczny
O mnie… kim jest Joanna Kozłowska?
Jestem certyfikowaną coachką transformacyjną i rozwojową, w szkole psychoterapii nastawionej na proces. Pracuję z liderami, osobami w zmianie, kryzysie i wszystkimi, którzy chcą uczyć się odpuszczać kontrolę z uważnością i zaufaniem do siebie.
W pracy korzystam z coachingu indywidualnego, analizy transakcyjnej, psychologii procesu oraz badania psychometrycznego MindSonar.
Na co dzień prowadzę sesje 1:1 i warsztaty rozwojowe. Współtworzę przestrzeń w Poznaniu „Cudowne Horyzonty”, miejsce na głębokie spotkania ze sobą i z innymi, przestrzeń z warsztatami rozwojowymi, kreatywnymi, pracy coachingowej oraz terapeutycznej.
📍 Instagram: @joannakozlowska_coach_z_pasji
📍 Instagram POP: @idac.za.procesem
📍 Przestrzeń: @cudowne_horyzonty
📍 Dowiedz się więcej: joannakozlowska.com
